ضدآفتاب‌های شیمیایی
در این مدل ضد آفتاب با جذب اشعه فرابنفش و تبدیل آن به گرما، اثر آن را غیرفعال می‌کنند. ضدآفتاب‌های شیمیایی حاوی فیلترهای آلی یا ارگانیک هستند، جذب پوست شده و موجب تبدیل اشعه فرابنفش به گرما می‌شوند. ترکیبات اصلی این ضدآفتاب‌ها اکسی بنزون، آووبنزون و اکتریلین و … هستند.

مزایا ضد آفتاب شیمیایی

• ضدآفتاب‌های شیمیایی بر روی صورت سبک‌تر از ضدآفتاب‌های فیزیکی هستند.
• این کرم ها می‌تواند خواص ضدآبی داشته باشند.
• آرایش کردن بر روی این ضد آفتاب‌ها ممکن است و کرم‌پودر و دیگر مواد آرایشی بر روی صورت به خوبی می‌خوابد.
• رد سفیدی از خود بر جای نمی‌گذارد.
• شستن آن‌ها ساده است و با یک شوینده ملایم هم به خوبی پاک می‌شوند.
• ضدآفتاب‌های شیمیایی معمولا در دسترس‌تر و ارزان قیمت‌تر هستند.

معایب ضد آفتاب شیمیایی

• ضد آفتاب شیمیایی جذب پوست می‌شود و ریسک آلرژی و حساسیت دارد.
• ترکیبات ضدآفتاب شیمیایی در برابر نور ناپایدارند و نسبت به ضد آفتاب فیزیکی نیاز است زودتر تمدید شوند.
• این ضد آفتاب‌ها برای مراقبت از پوست در برابر نور آفتاب به حدودا 20 دقیقه زمان احتیاج دارند؛ بنابراین لازم است 20 دقیقه قبل از در معرض آفتاب بودن از این کرم‌ها استفاده شود.
• اکثر ضدآفتاب‌های شیمیایی توانایی جذب اشعه فرابنفش A را ندارند؛ بنابراین در هنگام خرید این کرم های مراقبت از پوست در برابر اشعه خورشید، دقت کنید تا فیلتری مناسب جهت جذب اشعه فرابنفش A را داشته باشد.
• ضد آفتاب‌های شیمیایی قابلیت جذب از طریق پوست و ورود به خون دارند و برای مادران باردار و شیرده اصلا مناسب نیستند. لوک‌پرفکت توصیه می‌کند هرگز از ضدآفتاب‌هایی که فیلترهای شیمیایی همچون اکسی بنزون، اکتینوکسات استفاده نکنید.
• ضد آفتاب‌های شیمیایی قابلیت استفاده در دورچشم را ندارند.

نتیجه گیری کلی: می‌توان نتیجه گرفت ضدآفتاب‌های شیمیایی برای کسانی مناسب است که پوست‌های نرمال و غیرمستعد به جوش دارند، طرفدار میکاپ کردن بر روی ضدآفتاب هستند و مایل به استفاده از کرم‌هایی با خواص ضدآبی هستند.